شفا یافتن همسر آیت الله فقیه احمدابادی در حرم مطهر

همسربنده (خانم بتول موسوی بدری) درسن کودکی (7 الی 10سالگی) مبتلا به بیماری حصبه می شوند بطوری که حال ایشان خیلی سخت می شود و کم کم از ادامه حیات ایشان مأیوس شده بودند.

زن مجلله ای که همسر مرحوم حاج میرزا مهدی موسوی بدری (پدر همسر اینجانب) که درحال سجده بودند به ایشان گفتند: چرا توسل به حضرت زینب (علیهاالسلام) ما پیدا نمی کنی؟ (ومشخص بود مقصوداز زینب ما همین زینب دخترموسی بن جعفر (علیهم السلام) بود) این موضوع را این خانم به همسرشان حاج سید مهدی می گویند، ایشان نذر میک ند که 40 روز از منزلشان پیاده به زیارت همین حضرت زینب (علیهاالسلام) بروند (هرچند که راه هم طولانی بود) به نذرخود عمل می کند.

یک روز که ایشان از مسجده بعد از نماز به منزل می آیند ومطمئن بودند که صبیه شان حیات ندارد (در واقع نزدیک به موت است) وقتی وارد منزل می شوند مشاهده می کنند که دخترشان (بتول) که همیشه در یک گوشه ای ثابت افتاده بود، حضورندارد و به جای دیگری منتقل شده به گمان اینکه مادرشان یا کسان دیگری اورا جا به جا کرده اند سوال می کنند : بتول را چه کسی برده آنجا ؟ درجواب گفتند خودش با پای خودش آمد و شفا یافته است و برایشان مسلم شد که در اثر توسل به حضرت زینب بنت موسی بن جعفر (علیهم السلام) خداوند این دختررا شفا عنایت فرموده.

خود بنده حقیر (سید محمد) هم با بعضی ازدوستان حداقل هفته ای یک مرتبه پیاده می رفتیم زیارت همین حضرت زینب (علیهاالسلام) الحمدالله به این فیض می رسیدیم.

امیدوارم که شیعیان و دوستان از زیارت این خانم مجلله غفلت نکنند و برای خوشنودی پدرشان حضرت موسی بن جعفر(علیهماالسلام) و دوستی به امام زمان (ارواحنافداه) از زیارت قبر ایشان غفلت ننمایند.

به نقل از حضرت آیت الله سید محمد موسوی فقیه احمدابادی