اعتقاد به آخرین منجی جهانی، در همه ادیان و مذاهب دنیا مطرح بوده و هست و هر دین و مذهبی به تناسب فرهنگ دینی و ملی خود، از موعود آخرین نامی برده اند.
در کتاب مقدّس هندیان «مهابهاراتا» آمده است: همه ادیان معتقدند که در پایان تاریخ، بشر از لحاظ معنوی و اخلاقی رو به نابودی می رود و هرگز نخواهد توانست مانع از انحطاط گردد، مگر آنکه یک شخصیت معنوی بلندپایه ظهور کند و جهان را از تاریکی جهل و غفلت و ظلم و ستم نجات دهد. بر اساس اعتقاد هندیان و مکتب مقدس آنان، این منجی «آواراتای دهم» می باشد که عالم را فتح خواهد کرد.
بودائیان نیز آن منجی را «بودای پنجم» می نامند و آمدنش را بشارت داده و منتظر ظهورش می باشند.[1]
زرتشتیان نیز او را «سوشیانس» به معنای «سود رسانده» معرفی می کنند و معتقدند که او فقر و تنگدستی را ریشه کن ساخته و مردم جهان را هم فکر و هم گفتار و هم کردار می گرداند.
در آیین یهود نیز به موعود اشاره شده و آمدنش را نوید داده اند و او را «ماشیح» می نامند.[2]
به اعتقاد یهودیان «ماشیح»، از نسل داود نبی است و در آخرالزمان پدیدار خواهد شد، آن گاه تمام زمین از آن یهودیان می شود.
آیین مسیحیت نیز موعودی را که همان «عیسی مسیح» باشد، نوید داده است و به اعتقاد آنان حضرت عیسی علی نبینا و آله و علیه السلام دوباره ظهور خواهد کرد و برای نجات جان جهانیان یک دنیای پرشکوه از اعتقادات جدی مسیحیان ایجاد خواهد کرد.
دیدگاه برتر
اندیشه مهدویت و ظهور موعود جهانی، در آیین آسمانی اسلام، جایگاه و جلوه بیشتر و برتری دارد و دلایل معتبر و مستند از آیات و روایات متواتر و قطعی، آن را ثابت می کند و همه مذاهب اسلامی از شیعه و سنی به ظهور «مهدی موعود»، از نسل رسول خدا صلی الله علیه و آله و اولاد فاطمه زهرا علیها السلام اتفاق نظر دارند. در این میان «مهدی موعود» در مذهب شیعه، هم به دلیل جایگاه اعتقادی آن و هم به دلیل دارا بودن شناسنامه روشن و پرداختن به جزئیات زندگی و چگونگی غیبت و علائم ظهورش، از اهمیت بیشتر، قطعیت بالاتر و شفافیت بهتری برخوردار است.
اصالت مسئله امامت[3] و جایگاه اعتقادی آن، در فرهنگ دینی و اعتقادی شیعه که آن را ادامه رسالت رسول اکرم صلی الله علیه و آله به دستور خداوند متعال می دانند، باعث شده که مسئله مهدویت در شیعه از صراحت و جامعیت بسیاری نسبت به ادیان و مذاهب دنیا برخوردار باشد. در کتب معتبر شیعه و سنی، بیش از 3000 حدیث از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و دیگر ائمه اطهار علیهم السلام نقل شده و «مهدی موعود» و صاحب عالم هستی را معرفی کرده است.[4]
در زیارت های معتبرِ حضرت مهدی علیه السلام، به این نکته (مهدیِ امت ها) اشاره شده است: «السَّلَامُ عَلَى الْمَهْدِيِّ الَّذِي وَعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأُمَمَ أَنْ يَجْمَعَ بِهِ الْكَلِمَ وَ يَلُمَّ بِهِ الشَّعَثَ وَ يَمْلَأَ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً…»؛[5]
سلام بر آن مهدی علیه السلام که خدای عزوجل به تمامی امّت ها وعده آمدنش را داده است، تا به وسیله او اتفاق و اتحاد را فراهم کرده و تفرقه و پراکندگی ها را برطرف سازد و به وسیله او زمین را پر از عدل و داد گرداند.
منبع: کتاب آخرین فرمانده اولین سرباز، ص20-23.
پی نوشت ها:
[1]. به نقل از خورشید مغرب، ص 68 و 69.
[2]. «ماشیح» به زبان عربی، همان مسیح می باشد. البته به دلیل آنکه به حضرت عیسی مسیح علیه السلام ایمان نیاورده و کمر بر قتل او بسته بودند، این مسیح آخرالزمان را، غیر از پیامبر مسیحیان می دانند و اعتقاد دارند که او هنوز به دنیا نیامده است.
[3]. برخی امامت از از اصول مذهب یا جزء فروع دین می دانند که این اشتباه است، بلکه امامت جزء اصول اصلی دین مبین اسلام می باشد.
[4]. علمای بزرگ اهل سنت، در کتب معتبر خود نظیر؛ سنن ابن ابی داود، صحیح ابن حبان، المستدرک علی الصحیحین، الصواعق المحرقه، المعجم الاوسط و… درباره حضرت مهدی علیه السلام و اینکه از اولاد فاطمه زهرا علیها السلام می باشد، مطالبی را مطرح کرده اند.س
[5]. مفاتیح الجنان، زیارت حضرت صاحب الامر علیه السلام، قبل از دعای ندبه.
