از بزرگراه روبروی بهشت زهرا (سلام الله علیها) چند کیلومتری به سمت تهران که میرویم، در منطقه صالحآباد روی تابلو فلزی زنگ زدهای با خط نستعلیق نوشته است «امامزاده ابوالحسن» وارد جاده باریک و ناهموار و بدون روشنایی میشویم. درست است آنجا امامزاده ابوالحسن (علیه السلام) است ولی فقط چند متری آن طرفتر امامزادهای دیگر تو را به خود فرا میخواندکرامات عمو ابراهیم
امامزاده ابراهیم (علیه السلام)
وقتی سلام و صلوات و فاتحه آخر را نثار روح پرفتوح بنیانگذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) و شهدای هشت سال جنگ تحمیلی میکنید، یادتان نرود که هنگام برگشت سری هم به امامزاده ابراهیم(علیه السلام) بزنید. همین نزدیکی است. چند کیلومتر آن طرفتر از حرم مطهر امام راحل و بهشت زهرا (س).
از بزرگراه روبروی بهشت زهرا (س) چند کیلومتری به سمت تهران که میرویم، در منطقه صالحآباد روی تابلو فلزی زنگ زدهای با خط نستعلیق نوشته است «امامزاده ابوالحسن» وارد جاده باریک و ناهموار و بدون روشنایی میشویم. درست است آنجا امامزاده ابوالحسن (علیه السلام) است ولی فقط چند متری آن طرفتر امامزادهای دیگر تو را به خود فرا میخواند؛ امامزاده ابراهیم (علیه السلام).
میگویند از نوادگان حضرت موسی ابن جعفر (علیه السلام) است که به تازگی سازمان اوقاف در حال مطالعه بر روی شجرهنامه این امامزاده غریب است.
اطراف امامزاده نه درختی است و نه آبادانی. تنها دشت و زمین خودنمایی میکند. آیا به راستی در این منطقه از پایتخت، امامزاده غریب زائری هم دارد؟ آیا توسل به این امامزاده حاجات گرفتاران را برآورده کرده است؟ آیا این امامزاده درخواستی هم دارد؟
برای یافتن این پرسشها شرط ادب زیارت امامزاده است و بعد از آن گفتگو با متولی که حتما حرفهای زیادی برای گفتن دارد.
داخل بقعه امامزاده که میشویم، ضریح کوچک ولی زیبایی از طلا، نظر هر زائری را به خود جلب میکند. این ضریح آنقدر زیبا است که به هیچ عنوان با ساختمان قدیمی بقعه، دیوارهای گچی، سردی هوا، نبود تجهیزات گرمایشی و سرمایشی، و کوچک بودن فضای بقعه متناسب نیست. انگار گوهری را در جایی که نباید باشد قرار دادهاند؛ که این گوهر کسی نیست جز امامزاده ابراهیم (علیه السلام).
چند خط نوشته در یک کاغذ کوچک که سازمان اوقاف شهرری سالها قبل به نام آشنایی با امامزادگان منتشر کرده است، آنقدر اشتباه دارد که اصلا نمیتوانی باور کنی که این مشخصات امامزاده ابراهیم (علیه السلام) است. نه آدرس امامزاده درست است و نه سال ساخت یا سایر مشخصههای بقعه!
به سراغ متولی رفتیم. مردی آرام و جوان در اتاقی بسیار سرد و تاریک به نام دفتر آستانه! علیرضا حائریان، با آغوش باز از ما استقبال کرد. میگفت: شغل اصلیام نوکری برای امامزادگان است. قبلا امامزاده صالح کرج بودم و الان 5 سال است که در امامزاده ابراهیم (علیه السلام) مشغول به خدمت هستم.
تمام حقوق و دستمزد ماهانه علیرضا چندان زیاد نیست که بشود گفت او برای پول این راه را روزانه طی میکند. به گفته خودش او به عشق امامزاده صبح زود از خانهاش در کرج تا صالحآباد میآید و میرود.
از علیرضا در مورد کرامات امامزاده ابراهیم (علیه السلام) پرسیدم. ابتدا گفت: من تازه آمدهام و باید از قدیمیترها بپرسید ولی وقتی گفتگویمان گرم شد، بالاخره علیرضا بزرگترین راز زندگیاش را بیان کرد.
میگفت: 13 به در امسال بود که با خانواده به پارکی در کرج رفته بودیم. مشغول چای خوردن بودم که دیدم کودکی از ارتفاع 8 متری به پایین پرتاب شد. یک مرتبه به من گفتند دخترم بوده. خودم را سریع رساندم و دخترم را با ماشین به بیمارستان منتقل کردم. پزشکان ساعتها عکس گرفتند و آزمایش روی آزمایش تا اینکه بالاخره گفتند دخترم سالم است و هیچ مشکلی ندارد.
وقتی که دخترم به هوش آمد و از او درباره حادثه پرسیدیم گفت: «بابا اگر عمو ابراهیم نبود من مرده بودم و او من را نجات داد. عمو ابراهیم با اسب سریع آمد و من را گرفت. پرسیدم کدام عمو ابراهیم گفت: عمو ابراهیم که برایش کار میکنی و یک قبر طلایی دارد.»
پزشکان باورشان نمیشد. بعد پزشکان بیمارستان شهید مدنی کرج هزینه بیمارستان را نگرفتند و حتی 100 هزار تومان هم به دخترم هدیه دادند. و حتی در طول سال چندین بار برای زیارت امامزاده به اینجا میآیند.
از علیرضا به عنوان متولی امامزاده در مورد ضریح زیبای امامزاده پرسیدم. گفت: این ضریح هم داستان دارد. قبلا ضریح امامزاده چوبی بود ولی یک خانواده که سالها برای شفای فرزندشان که سرطان داشت حاجتروا شدند و فرزندشان شفا یافت، پدر خانواده 20 میلیون تومان هزینه ضریح آبطلای امامزاده ابراهیم (علیه السلام) را هدیه داد.
میگویند تاریخ مشخصی از زمان ساخت بقعه امامزاده ابراهیم (علیه السلام) در دست نیست ولی متولی بقعه میگوید ما در این امامزاده قبرهای بالای 200 سال هم داریم. البته یک قبر شهید از شهدای اوایل انقلاب هم در این بقعه وجود دارد.
متولی میگوید: قیمت قبور در امامزاده ابراهیم (علیه السلام) بستگی به خانواده مرحوم دارد. اگر مستمند باشند رایگان و اگر وضع مالی خوبی داشته باشند تا یک میلیون تومان به فروش میرسد و هزینه آن صرف امامزاده میشود.
از علیرضا پرسیدم اگر پول زیادی داشتی چکار میکردی. گفت: برای این امامزاده غریب گلدسته و گنبد میساختم. زائران بهشت زهرا و حرم امام از این بزرگراه میآیند و میروند ولی نمیدانند امامزاده با برکتی در این گوشه از بزرگراه غریبانه دفن شده است.
متولی امامزاده با گوشی تلفن همراهش تصاویر و فیلمهایی از حضور هزاران عزادار حسینی در امامزاده نشان میداد و با لبخندی میگفت: ببینید ما کلی زائر داریم. انگار علیرضا دلش بیشتر از همه ما شیعهها برای امامزاده غریب میتپید. خوشا به حالش که چنین شغل با برکتی دارد و با این عشق و علاقه کار میکند.
متولی بقعه امامزاده ابراهیم (علیه السلام) از متراژ 2500 متری امامزاده و نداشتن موقوفه سخن گفت. چرا که اگر این امامزاده موقوفه داشت، امروز حرم و بارگاهی بزرگ و باشکوه داشت. و زائرانش از روزانه 100 زائر به هزاران زائر افزایش مییافت ولی با تمام غربت این امامزاده، متولی معتقد است در ماه محرم امامزاده ابراهیم شلوغترین امامزاده شهرری است.
در حال حاضر هزینههای آب و برق و انرژی امامزاده بر عهده سازمان اوقاف است و امامزاده با همین شرایط ماهانه 5/1 میلیون تومان هزینه دارد در حالی که نذورات مردمی 600 تا 700 هزار تومان است.
بقعه امامزاده ابراهیم برای جلوگیری از سرقت دارای دوربینهای مداربسته است (سالهای قبل زمانی که ضریح امامزاده چوبی بوده، چندین بار سرقت رخ داده بود). کتابخانه هم دارد که بیشتر کتابهای آن مذهبی و ادعیه است.
امامزاده ابراهیم را هنگام غروب ترک کردم ولی آنچه دیدم و شنیدم، نشان از غربت امامزادهای از نسل امام موسی بن جعفر (علیه السلام) بود. باشد تا با رهنمودهای مقام معظم رهبری مبنی بر تبدیل شدن امامزادهها به قطبهای فرهنگی، مشکلات موجود در این امامزادگان برطرف شود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.