اهل حکمت گفته اند شناخت و معرفت، يعني احاطه وجود عالم بر معلوم و اگر چنين است بايد دست طلب از معرف اولياي حق برشست؛ آن سان که آنان نيز دامان طمع از معرفت ذات حق بر کشيدند و جز نيستي خويش در اين عالم چيزي نطلبيدند.