نهج البلاغه تقوا را به عنوان یک نیروی معنوی و روحی که بر اثر ممارست و تمرین پدید می آید و به نوبه خود آثار و لوازم و نتائجی دارد و از آنجمله پرهیز از گناه را سهل و آسان می نماید، طرح و عنوان کرده است.

 آن کس که در عیب خود بنگرد، از عیب جویی دیگران باز ماند، و کسی که به روزی خدا خشنود باشد، بر آنچه از دست رود اندوهگین نباشد، و هر کسی که شمشیر ستم برکشد با آن کشته شود، و آن کس که در کار ها خود را به رنج اندازد خود را هلاک سازد، […]

 بپرهیز که در بزرگی فروختن، خدا را هم به جنگ خوانی و در کبریا و عزمت، خود را همانند او دانی که خدا هر سرکشی را خوار میسازد و هر خود بینی را بی مقدار و آن کس را که از رعیت خویش دوست می داری، که اگر داد آنان را ندهی ستمکاری، و آن […]

 نهج البلاغه با قرآن کمال بستگی و ارتباط را دارد و علی بن ابیطالب (علیه السلام) بهترین شاگرد مکتب قرآن است و خلاصه، معنی حدیث نبوی «علی مع الحق و الحق مع علی» تا حدّی معلوم می شود و نیز معنی اخوتی که علما به استناد همین حدیث کرده اند تا اندازه ای آشکار می […]

 قرآن کریم در آیه تطهیر به صراحت به لفظ اهل بیت(ع) اشاره فرموده است. مفسران شیعه درباره مصداق آن که پنج تن آل عبا هستند اتفاق نظر دارند اما مفسران اهل سنت بر یک عقیده نبوده و آرائ مختلفی را در این باره مطرح نموده‌اند که اگر به فرض اینکه تمامی این نظرات درست باشد

 پس از آنکه چگونگی کسب بصیرت روشن شد، آفات شناخت نیز بایست مورد ارزیابی قرار گیرد. درکِ شناسایی آفات بصیرت از آن رو مورد اهمیت است که چنانچه فرد از قدرت تحلیل و حس تشخیص نیز برخوردار باشد

 هر کس در نهج البلاغه سیر کند این را می یابد که امام (ع) در اکثر خطبه ها و سخنان خود به آیات قرآن استشهاد می کند و گویا خطبه یا کلام خود را شرح و تفسیری از آن آیه می داند، در موارد بسیار، در مقام تعظیم و تکریم قرآن و بیان ویژگی ها […]